Burning platform… 

Al jaren verkondigen wij en zovele anderen dat de oude changemangement-theorie niet meer van deze tijd is. In de jaren 70-80 van de vorige eeuw, ten tijde van de oliecrisis en het begin van de autoloze zondagen, predikte men dat je het zgn. “burning platform” sterk moest communiceren om iedereen wakker te schudden om in beweging te komen… 

Sinds de jaren 90 kennen we enkele sterke economische decennia en wordt het burning platform meer en meer vervangen door “de droom van de toekomst”. Mensen en organisaties komen in beweging als ze goesting krijgen in een mooiere en betere toekomst. Als we als ondernemers gaan “dreigen” met een burning platform, gaat onze organisatie zich eerder schrap zetten of gaan onze goeie medewerkers gewoon bij de buren werken. Er is toch voldoende werkaanbod…

Eind vorige week (12 en 13 maart) was de algemene teneur in al de gesprekken met klanten, collega’s, netwerkcontacten “ze overdrijven toch wel met hun Corona griepje. Als we dit letterlijk moeten nemen mogen we straks niks meer”… 

Sinds vorige week maandag, 16 maart, ziet de wereld er echter totaal anders uit. Diezelfde mensen   annuleerden nu plichtbewust afspraken en overlegmomenten, en verlegden de invulling van de term samenwerken naar thuiswerken en vergaderen met technologieën zoals MS-Teams, Zoom, Whatsapp… Op 2 à 3 werkdagen tijd had iedereen de juiste tools en de basistechnieken van het ‘teams, cloud-share’ etc… al onder de knie en ging alles, zoveel als mogelijk, weer z’n gangetje.

Een zelfde beeld bij al de voedingszaken die nu nog open zijn, iedereen houdt mooi afstand, iedereen (op één enkele uitzondering na) betaalt plots cashless. We zeggen terug vriendelijk goedendag tegen elkaar en zijn vriendelijk en dankbaar t.o.v. het winkelpersoneel die, ondanks al de risico’s, ons blijven bedienen en er voor zorgen dat onze aanvoerlijnen niet vastlopen.

Ook op onze wegen een vergelijkbaar beeld, alsof er continue een EK finalen tussen België en Duitsland gespeeld wordt. Niemand op de weg! ‘File?’ een begrip uit een ver verleden. Ben je toch onderweg dan zie je ook hier dezelfde rust en hoffelijkheid die we de voorbije jaren moesten missen… De klimaatactivisten roepen al jaren dat al die verplaatsingen niet nodig zijn. Zou dit dan toch zo zijn?

Een zelfde beeld in onze bossen en velden: op onze dagelijkse wandeling met onze viervoeters komen we nu ineens tientallen wandelaars tegen, mountainbikers, ruiters … Sommige van die mensen ken je al jaren, maar de grote hoop lijken plots allemaal nieuwe inwijkelingen van ons boerendorpje…

Tja, hoe hard wij dagelijks ook bouwen aan verandering die vanuit positieve motivatie in beweging komt; de huidige realiteit lijkt althans opnieuw te bewijzen dat een burning platform in de vorm van een dreiging een ganse samenleving op korte termijn van koers doet veranderen, maar evenzeer voelen we met z’n allen de bijhorende bedrukkende sfeer. Daarom ben ik benieuwd om te zien hoe duurzaam onze nieuwe wereld blijkt te zijn, en al zeker eens en de corona dreiging achter ons ligt  ????…