Vandaag had ik hét gesprek met een klant, waarbij de opdrachtsponsor voorzichtig probeerde aan te geven dat mijn hulp en begeleiding naar zijn beleving sneller dan voorzien afgebouwd kan worden; “Het directieteam heeft een stap gezet en is nu voldoende gesterkt en wil de zaken vanaf nu zelfstandig verderzetten.”

Vroeg of laten komt bij elke opdracht dit moment en het is die natuurlijke “emancipatie” waar we eigenlijk van bij de start toch stiekem reikhalzend naar uitkijken. Duurzame coaching betekent immers dat de rol van de coach, binnen het vooropgestelde opdrachtkader en de beoogde doelstellingen, op de kortst mogelijke termijn in zekere mate uitgespeeld raakt. Net zoals opgroeiende kinderen zich vrijvechten om hun vleugels uit te slaan en stap voor stap aangeven dat ze hun leven zelf vorm willen en kunnen geven.  Het is als het ware een mooie bekroning op het opvoedingswerk van de ouders, maar betekent tegelijk een moeilijke oefening in loslaten, én daarmee de uitdaging om een andere rol te gaan vervullen.

Ondanks deze normale en ook verhoopte evolutie blijft “dat moment” als coach toch enigszins  raar aanvoelen. Door de hoge betrokkenheid, de nauwe samenwerking en de daarbij ontwikkelde vertrouwensrelatie, is het voor beide partijen een kwestie van loslaten. Voor de ene breekt de spannende tijd aan om op eigen kracht de nieuwe kennis verder in de praktijk te brengen. Voor de andere is dit het moment om te vertrouwen op de zelfinschatting van de klant en zijn inzicht om tijdig de hulpvraag te stellen mocht er iets nog niet helemaal lekker lopen. De klant voelt dat moment  gestaag van binnenuit opkomen, terwijl de coach zichzelf voor 100% moet blijven opladen om “zolang als nodig” brede hulp en klankbord te kunnen bieden.

Dit bewijs van “duurzaam en van binnenuit” veranderen staat in schril contrast met tal van andere initiatieven, die een stille dood sterven of die nodeloos (te) lang trokken worden omdat men nergens landt en/of resultaat kan borgen.

Hou zeker deze 3 dingen voor ogen;

• Tip 1: Het is belangrijk om dit kantelpunt expliciet te benoemen en aan te geven dat je als coach beschikbaar blijft als klankbord.
• Tip 2: Focus je op de stappen die je samen hebt gezet en sta stil bij wat die leermomenten hebben bijgebracht.
• Tip 3: Kijk door alle andere verbeteropportuniteiten heen, geef de klant de ruimte om hetgeen hij net geleerd heeft zich eigen te maken. “De belangrijke zaken eerst” is een spreuk die we allemaal kennen.

De reden waarom je als coach betrokken wordt is om in de eerste plaats een aantal dingen te helpen oplossen en niet om de wereld in één dag te veranderen en zelf te gaan sturen op iets wat op revolutie kan lijken. Tijdig loslaten als teken van vertrouwen en respect, en elkaar gemakkelijk terug vinden wanneer zich weer nieuwe, interessante uitdagingen aandienen!